Son günlerde bizim kendi mesleğimizde tartışılmaya ve hatta kendi içimizde sorgulanmaya başladı. Gazetecinin tanımını yaparken, basın etik, ahlaki çerçevede yaptıklarının da önemi unutulmamalı. Bunun yanı sıra sosyal medya fenomenliği veya bir iki toplantıda “Ben buradayım” sorusu yöneltmeyle gazeteci olunmuyor. Gazeteci öncelikle kamu menfaatini güden, devlet ve din ilişkilerine sahip çıkan adıyla değil, yaptığıyla, icraatlarıyla bilinendir. Gazeteci, dedikodu yapmaz, haber yapar… Gazeteci kendi menfaatleri değil, toplum menfaatlerini ön plana çıkarır ve toplum “İşte bu gazeteci” der…
Öncelikle son 5-6 yılda sosyal medyanın yoğunluğu, bazı insanları gazeteci moduna soktu…
Meslek etik kurallarından bi haber, canlı yayın yapıyorum edasıyla ortada türeyen tipler ve cenahları oluştu. Gazeteciliğin onuruna yakışır tavır ve erdemlerden uzak bu tiplerle karşı karşıya kaldık.
Kimileri beni tanısınlar edasıyla basın toplantısında “Ben Buradayım” sorusu yöneltmek zorunda hissederken, kimileri illaki her toplantıda soru sormak zorunluluğu varmış gibi bir hava veya ego içerisinde…
Gazeteci aslında basın toplantısında sadece anlatılan konuyu açmak veya yanlış anlamaları önlemek için soru sorar…
Gazeteci özel sorusunu basın toplantısında sormaz…
Tekli ortamda sorusunu sorar, aldığı cevapla manşetini kurtarır…
Bilginin gizliliği gazeteci için önemlidir, bilgi kirliliği oluşturmaz…
Net sorar, net cevap alır... Veya almaya çalışır…
Tetikçi gibi soru sormaz, yönlendirme yapmaz, ikili ilişkilerindeki kinini toplantının gidiş yönünü veya havasını bozacak şekilde ortaya dökmez…
Gazeteci, bir başkanı basın toplantısında alkışlamaz…
Gazeteci, ben çok iyiyim diye kulis yapmaz…
Şu kötü bu iyi diye de nifak tohumları ekecek eylemlerde bulunmaz…
Gazeteci asildir…
Dünya’nın en güzel mesleklerinden birisi olan gazeteciliğin biraz çerçevesini çizmeye çalıştım.
Bu mesleğe verdiğimiz emeklerin karşılığında bu kadarda eleştiri yapma hakkımızın olduğunu düşünerek cümlelerime başladım.
Bunu neden yazdım biliyormusunuz…
Şehri yöneten insanlar, eğer size ben çok iyiyim, şöyleyim, böyleyim diyen varsa inanmayın…
İcraatlarına bakın…
Yaptığı haberin kalibresine bakın…
Topluma verdiği mesaja veya sağladığı faydaya bakın…
Devlete, millete ne faydası var, bu hamlelerin bir değerlendirin…
Gazeteciliğin kutsal bir meslek olduğunu hep birlikte anlamak ve anlatmak zorundayız…
Yoksa, tornacının biri çıkar yarın bende gazeteciyim der…
Yaşamadık mı sanki bunu… Yaşadık…
Gazeteci, yanlızca bu mesleği yapar… Başka işi olamaz…
Kamu yararına çalışır aynı zamanda kamunun da denetçisidir…
Memleket, vatan ve millet için faydalı olan ve en önemlisi haddini bilen insandır gazeteci…
Gazeteci, kişi hak ve özgürlüklerine riayet eder, suçlu veya suçsuz demeden her iki tarafa da söz hakkı tanır ve doğruya karar verecek olan toplum vicdanına haberi sunar…
Habercilik, gazetecilik budur…
Tek taraflı çalıp çağırma değil, toplumla bütünleşen ve takip edilen kişidir gazeteci…
Yazdığı yazı ile insanları bilgilendirir, toplumda fikirsel değişimler, bakış açılarının doğru oluşması konusunda tetikleyici unsurdur gazeteci…
Duruşuyla, yaşantısıyla saygın insandır gazeteci…
Toplumda yemek yerken bile örnektir…
Oturmasını, kalkmasını bilendir gazeteci…
Laf olsun diye konuşmayan, ama konuşulanları iyi süzgeçten geçirip, kul hakkını gözetendir gazeteci…
Bu nedenle fenomenler, youtuber veya sosyal medya viralleriyle karıştırılmamalı…
Gazeteci, güvenilen insandır…
Her şeyden önce emeğini esirgemeyen, büyüğünü küçüğünü bilen saygın karaktere, meslek aşkıyla yaşayan insana gazeteci denir…
Parası olsun olmasın, gazeteci onurludur…
Bir vuruş değil, duruştur…
GAZETECİLİK!