Kitabın tam da ortasından giriyorum yazıma...
Başlangıcı belli olmayan girişi atlıyor, gelişme bölümünden başlıyorum cümlelerime...
Başlangıçlar kişilere göre şekillenen bir dönem...
Gelişme bölümü ise her yaşamın içinde benzer olgularla varolduğu süreç..!
Duygular benzer, yaşanmışlıklar benzer, hali ile varılan sonuçlar da benzer oluyor!
Varılan sonuç ne diyeceksiniz haklı olarak!
Lütfen özrümü kabul buyrun kaba bir tabir olacak ama tabir-i caizse "yenilen kazıklar!" Aldığımız bıçak darbeleri, yediğimiz hançerler, yüreğinize isabet eden hedefini şaşmayan kurşunlar!
Dost bilip, güvendiğiniz insanlar sizi kaç kez hançerledi biliyor musunuz,
Sahi sırtınızda açılmış kaç yara var sayabildiniz mi?
Ben bir yere kadar sayabildim!
Sonrası ise kan revan içinde kalmış hayaller, umutlar, inançlar, vefa, sevgi, güven...
Ne kaldı geriye delik deşik olmuş ruhunuzun dışında?
Ne güzelliklerle baktınız insanlığa ve hiç beklenmedik anda vurgun yediniz sol yanınızdan fütursuzca...
Kalakaldınız sahtelikler ortasında biçare!
Üzüldünüz, dövündünüz, kahroldunuz, sessiz çığlıklar attınız avaz avaz!
Kim duydu bu haykırışlarınızı?
Sadece kendiniz!
Kim yardım edebilir size kendinizden başka?
Yapanlar yapmış yapacaklarını, kim saracak yaranızı?
Tabi ki sizi hiç yalnız bırakmayacak yine kendiniz!
E o halde ne duruyorsun?
Yapman gerekenler belli!
Evet canın çok acıyacak, dayanman çok zor olacak, inanılmaz sancılar çekeceksin fakat biliyorsun bunu yapmak zorundasın!
Kangren olmuş tüm duygularını ampüte edip, yaralarını sarıp, ruhunu iyileştirmek için inançlarına sarılacaksın!
Demesi evet kolay ama yapması da!
Bunun için öncelikle kendine inanacaksın!
Evet haklısın çok yara aldın, kahroldun, üzüldün, haketmediğin hallerin içinde buldun kendini, güvenini yitirdin ama unutma bunlarla varolacaksın!
Şimdi!
Tüm olumsuzlukları bertaraf et kendinden, omuzlarında ki gereksiz yükleri atarak hafiflet yüreğini...
Seni aşağı çeken, enerjini tüketen İnsanlardan ışık hızında uzaklaş! Kişiler sana nasıl geliyorsa öyle yaklaş! Sana verdikleri değer kadar değer ver. Çok anlam yükleme kimseye, asla yapmaz, böyle davranmaz, dünya iyisi, neden böyle oldu deme!?
Herkes karakteri kadar var bu dünya da bunu öğren! Düştüğün yerden daha güçlü kalkmasını bil bundan sonra... Ardına dönüp bakma, adı üzerinde
"geçmiş"
giden gitti, biten bitti, kişi gittiği gibi öldü!
"Ahh etmek, bunları haketmedim!" demek sana ızdıraptan başka ne kazandırır!?
Sana iyi gelecek, huzur verecek insanlara yaklaş!
Daima ileriye dönük olsun yüzün!
Toprağa göm hüznü! Sevinçlere şans ver!
İnanıyorum zor şeyler yaşadın lakin seni bu girdaptan çıkarmak isteyen sevenlerine de bir şans ver!
Hayat aslında sandığın kadar zor değil , zor yapan insanlar!
Bununla baş etmeyi öğrenip, daha güçlü durduğunda ise güzelliklerin farkında olacaksın. Mutluluk aşılmaz dağların ardında değil;
Sandığının aksine "avuçlarının içinde!"
İncitmeden nasıl bir kelebeği tutuyor isen avuçlarında,
Mutluluğu da öyle yakalayabilirsin!
Bir kere geldiğin bu hayatta;
Yaşamı kendine de seni sevenlere de zindan etme!
Nasıl ki sevinçlere, sevdiklerine bir şans verdin, o şansı kendine de ver!
At üzerinden ölü toprağını, uyan bu felaketten!
Güneş nasıl ki toprakta ki filizi yeşertip büyütüyor ise;
Hayata yeniden bağlanarak içindeki umut filizlerini de sen büyüteceksin!
İnan bana güçlendiğin kadar büyüyecek, büyüdüğün kadar yüceleceksin.
Kötü olan ne varsa bırak ardında,
Unutma!
Öncelik sensin,
Çünkü;
Sen herşeyden değerlisin!
"Yeni bir sen!" ile görüşmek üzere...
