Bir çocuğun eğitiminde; aileden sonra ki mimar kuşkusuz ki benim...
Yetişmesi, şekillenmesi, keşfedilmesinde ben de varım.
Yeri geldi, köprüsü olmayan yolun sonunda ki okulda görev yaptım, yeri geldi tezek ile ısınan bir sobanın etrafında çocuklarımı topladım. İmkânsızlıklar içinde imkân oluşturmaya çalıştım.
Bana emanet edilen çocukları tüm sevgim ile bağrıma bastım. Biliyorum onlar için çok şeydim ben...
Bir arkadaş, bir dost belki de çok daha fazlası...
İdealist ve örnek olmanın verdiği büyük bir sorumluluk ile hep yanlarında olmaya çalıştım. Nefesim yettiğince de olmaya devam edeceğim.
İş olarak görmedim bu mesleği...
Bir hayatın ilmek ilmek dokunması iş olabilir mi ki?
Kelimeler ile telafuz edilemeyecek bir onur meselesi benimkisi...
Düşünsenize; geleceğin mimarının, mühendisinin, doktorunun, savcısının, öğretmeninin hayatına dokunmak iş olabilir mi?
Keşke her çocuğun yüreğine dokunabilsem. İmkânlarımı zorlayarak da hep olmaya hazırım.
Yeri geldiğinde zorladım da...
Canım pahasına yaptım.
Şiddete maruz kaldığım zamanlarda oldu, canımla ödediğim zamanlar da...
İsmimden çok öğretmen hanım, öğretmen bey dendi bana...
Öldüğüm zamanlar da da bir öğretmen öldü dendi.
Kısıtlılığın bulunduğu dönemlerde tehdit edilen kişi de oldum.
Yüzlerce beni bekleyen yüreğe karşı söyleyin yılar mıydım?
Canıma kast etmeye çalışanları da unutmadım.
Doğunun en ücra köşesinde kalacak yerim yok iken, okulun bir odasını bana tahsis ettiklerinde; köylünün bana gösterdiği sevgiyi ve vefayı da unutamam. Ne ailem oldukları zamanı ne de karınca kararınca kocaman yüreklerinden dökülen o iyiliklerini...
Vesselam hangi ifadeler ile anlatayım içimdekileri?
Acısı ile tatlısı ile bu mesleği sevmemem mümkün mü?
İşte bir çırpıda yaşadıklarımı anlattığım da;
Eğitime ve çocuklarıma adadığım ömrüm sizce bir güne sığar mı?
Neferi olduğum bu yolda; daha nice hayatlara dokunmayı, nice yüreklerle buluşmayı diliyorum.
Gün gelip beni hatırlayıp, adımı andıklarında; sevgi ile kucaklarlarsa en bahtiyar ben olurum.
Tek bir beklentim de budur çocuklarımdan...
Bu yazılanlar; bir öğretmenin yaşamından küçücük bir kesitin iç sesi olabilir ancak...
Çocuklarımız onlara emanet, koca bir ülke de çocuklarımıza...
Emekleri asla yadsınamaz! Huzurunuzda emeklerinden dolayı teşekkür etmek istiyorum.
Öğretmenlerimizin öncülüğünde, Eğitim ışığında , aydınlık yarınlara efendim...
Sevgi, saygı, minnet ile...
