Aslında Osmanlı 1. Dünya savaşında neye karşı savaştıysa, savaştan sonra başına o gelmiştir. Cephelerin tamamında ki savaşı, miğfer ile postal arasına sıkışmış kandırılmış zavallı askerlere karşı değildi. Çünkü askerler özne değil nesneydi. Osmanlı özneye karşı savaşını vermiştir.
Özne neydi? Özne; temelini Yahudi İngiliz medeniyet anlayışını oluşturduğu; Batı medeniyetiydi. Tanrının yok sayıldığı veya bir nesne gibi sorgulandığı, dinin sosyal hayattan kovulduğu, peygamber yerine popçu, topçu, dansçı, felsefecilerin rehber kabul edildiği, bireyin önce yalnızlaştırıldığı ve sonra köleleştirildiği, kadının reklam ve cinsel tatmin aracı olarak kimlikleştirildiği, erkeğin rol kaybına uğratılarak cinsiyetsizleştirildiği, anne ve babanın biyolojik olarak tanımlandığı, dinin ve tarihin kutsal olarak kabul ettiği her şeyin tüketildiği; tek kutsalın mide ve mide altı olduğu; bu ve daha fazla bileşenlerin oluşturduğu, Özne; Batı Medeniyeti.
Alın terinin, adaletin ve ahlakın karşılık bulmadığı; zevk makinesi, iş makinesi, cinsel makine, tuvalet makinesinin oluşturduğu; özne. Tanrıyı, insanı ve çevreyi nesne kılan; özne. Batı Medeniyeti.
Osmanlı Allah ve insan odaklı ve özneli bir medeniyetin öncüsüydü. Öznesi; Allah, Peygamber, Kitap ve insandı. Ama 1. Dünya savaşında, savaşı kaybetti. Hem cephe de hem masa da. Batı medeniyetini özne kabul etme şartıyla, nefes almasına izin verildi…
28 Mayıs’ta bir hesaplaşma söz konusu. 28 Mayıs Öznelerin tercih günü. Ben tercihimi Osmanlı öznesi olan özneden yana yapacağım. Yani bunlara saygı gösterenlerden yana; yani Erdoğan…
Bilinç ve 28 Mayıs. Erdoğan.