Kimilerine göre,kibirli, kendini beğenmiş,ukala, narsist ve sinirli, kimilerine göre ise güleryüzlü, başarılı,cesaretli, özgüveni tam, kendinden emin, hırslı ve azimli biriyim! Aslında herkes beni anlatırken, aynada kendi yansımasını anlatıyor. Yani nasıl görmek isterse onu diline vurduruyor! Durmadan dedikodumu yapan, arkamdan tuzaklar kuran, bir adım öteye gitmemi istemeyen, önüme engeller koyan ve beni tanımadan yargılayan bir Allah'ın kuluna hakkımı helal etmiyorum!
Her ne olursa olsun, kim ne derse desin! İnanın umurumda değil, ben kendimi biliyorum, kendimim farkındayım! Kimsenin kuruşuna tenezzül etmeyen, hakkım olmayana el uzatmayan, yalan dolanla saman altından su yürütmeyen, kendi menfaatim için kimseyi harcamayan, harama el ve dil uzatmayan, kul hakkı yemeyen, haksızlığa susmayan, kendine has bir duruş sergileyen ve kendi doğrularından şaşmayan biriyim!
Kimsenin arkasından iş çevirmem, arkamdan iş çevireni de affetmem! Zamanını beklerim! Yüzüne söyleyemeyeceğim hiç bir şeyi kimsenin arkasından konuşmam! Beni ölüme götürse bile dürüstlükten asla vazgeçmeyen, açık sözlü, özü sözü bir insan olduğumu biliyorum. Ben başımı yastığa koyunca vicdanen çok rahatım, mışıl mışıl uyuyorum ! Peki, ya sen? Kendini yokladın mı?
Dürüst olanlar değil,ahlaksızlık yapanlar rağbet görüyor. Ne kadar yolsuzluk yaparsa o kadar takdir ediliyor. Kişilerin namusuna bakana çapkın adam ya helal olsun denip alkış tutuluyor! Kadın yapınca kötü kadın olarak anılıyor. Başarılıymışsın, tuttuğunu koparan azim varmış, gözü kara, dürüst olmuşsun bunların hiç birinin bir değeri yok. Ne kadar fırıt o kadar değer mantığı hakim olmuş. Yani demem o ki, kişinin menfaatine hizmet eden kişiler, her ne olursa olsun, itibar görüyor. İçler acısı ama insanlığın geldiği hal, malesef böyle!