"Küllü nefsin zaikatül mevt(i), śümme ileynâ turce’ûn." Ankebut suresi 57. Ayet
"Her can ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz. "
Aslında şöyle bir gerçek var ki, kimseye kalmayacak bir dünya için, fazlaca kibirlisiniz...
Vallahi telaşımız boşuna seninde, benimde!
Bugün varız yaşadık, yarın yokuz işte...
Yarın olmayacağımız bir dünya için kendimizden geçiyoruz.
Dünya hırsı, telaşı, yalan Dünya'nın türlü renkleri hepimizi kandırıyor, oylayıp duruyor öylece...
İnanın öldükten sonra ne kadar çabuk unutulacağınızı bilseydiniz, bu yalan dünya için bu kadar hırsa kapılmazdınız...
Gözünüzü para, makam hırsı, koltuk kaygısı karartmazdı...
İnsanlar iki gün anar sizi, aileniz hadi beş,on gün tutar yasınızı, sonrasında emin olun herkes hayatına kaldığı yerden devam eder.
Hepimizin baheneleride hazırdır, "aman canım, ölenle ölünmez" deriz bitti gitti işte! Bir varmış,bir yokmuş oldun ve şimdiden adın tozlu raflara kaldırıldı ve unutuldun.
Yarın ölecek gibi ahiret için, hiç ölmeyecek gibi dünya için çalış,çabala sözünü biz yanlış mı anladık acaba? Çünkü bizler hiç ölmeyecek gibi sadece bu dünya için çabalayan bir hayat yaşıyoruz.
Hiç korkmadan kul hakkı yiyoruz, ağlatıyoruz, aldatıyoruz, can yakıyoruz, iftira atıyoruz ve kumpaslar kurabiliyoruz.
Haksızlık yapılıyor susuyoruz. Zulüm ediliyor banane diyoruz. Aman koltuğuma bir şey olur kaygısı ile dilsiz şeytan olmayı kabullenip, gözümüzü kör, kulağımızı sağır ediyoruz.
Kısacası biz bu hayatı, ahireti hiç düşünemeden, sadece anı kurtarmak maksadı ile ölümü unutup yaşamayı tercih ediyoruz.
Her yazım da ölümden mutlaka bahsediyorum ki, unutanlar varsa hatırlasın diye... Saygıyla!